Gmina Leinefelde – Worbis powstała w roku 2004 z połączenia dwóch miast (Leinefelde oraz Worbis) oraz siedmiu sołectw (Breitenbach, Beuren, Breitenholz, Birkungen, Wintzingerode, Kaltohmfeld i Kirchohnfeld). Ogólna liczba mieszkańców gminy wynosi 20 579. Łączna jej powierzchnia to 9700 ha.

Leinefelde – Worbis usytuowane jest w powiecie Eichsfeld w północno-zachodniej Turyngii, w samym centrum geograficznym Niemiec.
Gmina Leinefelde – Worbis powstała w roku 2004r.

Jak widać w powyższej tabeli, historia sołectw sięga XI wieku. Chociaż nie jest to oficjalnie udokumentowane, to pierwsze osady istniały dużo wcześniej.

Worbis to miasto, które istnieje od XII wieku. Było ważnym miejscem targowym dla okolicznych wiosek. Jego rozwój był uniemożliwiany poprzez wojny oraz inne wydarzenia np. wojna trzydziestoletnia, wielki pożar w roku 1632, czy zaraza w roku 1682.

Zmiana na lepsze w gospodarce Worbis zaszła w XVIII i XIX wieku, kiedy to powstały browary, przędzalnie, fabryki cygar i mebli.
W latach 1802 – 1994 Worbis było stolicą regionu.
Obecnie wiele osób spędza wakacje w Worbis oraz pobliskim Wintzingerode. Miejscowości te są bardzo malownicze. Turyści mogą obejrzeć w Worbis Park Niedźwiedzi, jeden z pierwszych rezerwatów dla czarnych i brunatnych niedźwiedzi, założony w roku 1997 na terenie byłego ZOO.

Miasto Leinefelde nazwę wzięło od rzeki Leine, której źródła znajdują się na jego terenie. Miejscowość ta doświadczyła wielu zmian. W dawnych czasach mieszkańcy byli znani z handlu skórami, nazywano ich „jagnięcymi ogonkami”. Nazwa ta przeszła do tradycji handlowych - po zakończonej transakcji (handel skórą) klient otrzymywał na pamiątkę jagnięcy ogonek.
Do początku lat 60 – tych ubiegłego stulecia Leinefelde miało strukturę wsi i 2200 mieszkańców.
W latach 1961 – 1989 miasto rozwinęło się dzięki „Planowi Eichsfeld”. Powstało ok. 6000 nowych miejsc pracy w przemyśle tekstylnym, cementowym oraz kopalniach węglanu potasu.

W sąsiedztwie przędzalni powstała nowa dzielnica miasta Südstadt Leinefelde (Południowe Leinefelde). W tej części miasta powstało 4 850 mieszkań w blokach z wielkiej płyty. Populacja Leinefelde wzrosła w krótkim okresie czasu z liczby 2300 do 16000 osób, z czego 90% osób zamieszkiwało w Südstadt Leinefelde. Kiedy produkcja fabryczna upadła po roku 1989 w wyniku zmian politycznych w Niemczech z 4500 miejsc pracy w przemyśle bawełnianym zostało 450 (monostruktura przemysłowa okazała się fatalnym rozwiązaniem). Wielu obywateli, którzy wybrali Leinefelde jako miejsce swojego życia i pracy musiało opuścić miasto. Duże osiedle mieszkaniowe skonstruowane z „wielkiej płyty” okazało się trudną urbanistyczną i socjalną spuścizną.
Władze gminne stawiły czoło zaistniałym problemom poprzez wypracowanie koncepcji przebudowy architektonicznej miasta. Proces ten rozpoczął się w dobrym momencie, ponieważ równolegle zainicjowano procesy gospodarcze, które miały spowodować wzrost miejsc pracy.
Miasto Leinefelde otrzymało wiele nagród w dziedzinie architektury. Najważniejsza z nich to „The World Habitat Award 2007” – nagroda w zakresie projektów zabudowy miast.