Chełmeckie rododendrony zakwitły
Przy ul. Topolowej w Chełmku zakwitły rododendrony, majestatyczne kilkumetrowe krzewy jak co roku pokryły się fioletowymi kwiatami. Krzewy , które zostały zasadzone jeszcze w latach 40 ubiegłego wieku, prezentują się jeszcze bardziej okazale kiedy można je podziwiać z nowo powstałych ścieżek które wykonano przy rewitalizowanej Willi Gabesama ( Domu Rencisty).
Różanecznik katawbijski inaczej różanecznik fioletowy (Rhododendron catawbiense Michx. Fl.Bor.Am.i.258) należy do rodziny wrzosowatych. Gatunek ten pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie rośnie w podszyciu lasów. Do Europy został sprowadzony na początku XIX wieku. W Polsce nie występuje na stanowiskach naturalnych, jedynie w parkach i ogrodach. Obok różanecznika żółtego, różanecznika jakuszimańskiego i azalii japońskiej jest to podstawowy gatunek ozdobnych różaneczników. Na terenie gminy Chełmek przy ulicy Topolowej możemy podziwiać kilka przepięknych i bardzo cennych egzemplarzy.
Różanecznik to krzew o zwartym pokroju. W swojej ojczyźnie osiąga wysokość do 6 m, ale hodowlane odmiany nie przekraczają 3 m wysokości. Rośnie powoli i stare krzewy osiągają szerokość większą od wysokości. Posiada ozdobne, zimozielone, wyrastające skrętolegle i gęsto osadzone na pędzie liście. Blaszki liściowe są duże, błyszczące, skórzaste i eliptyczne, ich górna strona jest intensywnie zielona przez cały rok. Spód blaszki liściowej jest jasnozielony z wyraźnie widocznym unerwieniem. Kwitnie bardzo obficie i dekoracyjne od maja do czerwca. Kwiaty o średnicy do 6 cm zebrane są w kwiatostanach po 5-20 sztuk na wierzchołkach pędów. Mają kształt szerokodzwonkowaty, lilioworóżowy, purpurowy lub fioletowy kolor.
Różanecznik katawbijski wymaga żyznej, próchnicznej i stale wilgotnej gleby o kwaśnym odczynie. Jest bardzo odporny na mróz, znosi bez szwanku najcięższe u nas mrozy, pod warunkiem, że na jesieni został dobrze nawodniony. To, co popularnie uważa się za wymarzanie (brązowienie liści na wiosną), w rzeczywistości jest wysychaniem spowodowanym zamarznięciem gleby, uniemożliwiającym pobieranie wody. Źle toleruje silne wiatry, (powodujące zwiększoną transpirację), dlatego powinien rosnąć na osłoniętym stanowisku. Najlepiej rośnie na półcienistych miejscach, ale dobrze znosi też silne nasłonecznienie. Doskonale prezentuje się na tle iglaków.
Różaneczniki sadzi się tylko wraz z bryłą korzeniową do odpowiedniego podłoża (pH 4- 5), które można otrzymać poprzez dodanie do dobrej ziemi ogrodniczej kwaśnego torfu, zmielonej kory lub przegnitego igliwia. Gatunek ten wymaga przez cały rok wilgotnego podłoża, źle toleruje suszę. W utrzymaniu wilgoci pomaga ściółkowanie podłoża wokół roślin, a razie potrzeby trzeba je podlewać. Łatwo można przesadzać nawet duże różaneczniki (oczywiście wraz z bryłą korzeniową), gdyż mają zwartą, niedużą bryłę korzeniową. Gatunek ten należy systematycznie nawozić od maja do sierpnia, ale niedużymi dawkami nawozów, gdyż jest wrażliwy na zasolenie gleby, lub można stosować nawozy o przedłużonym działaniu. Koniecznie należy stosować nawozy kwaśne (siarczan amonu, siarczan potasu), a najlepiej specjalne mieszanki nawozów do rododendronów. Nie należy gleby pod krzewami wapnować. Aby rośliny obficie kwitły w następnym roku, należy po przekwitnięciu ściąć całe kwiatostany, gdyż stają się nieładne, a ponadto wyczerpują nadmiernie roślinę. Rododendrony nie wymagają żadnego cięcia. Należy tylko usuwać uschnięte liście i obumarłe pędy.
Foto. Paweł Waligóra
Bibliografia:
1. Seneta W., Dolatowski J., Dendrologia, Warszawa 2002
2. Strona internetowa Wolnej encyklopedii - Wikipedia, http://pl.wikipedia.org, maj 2007